أربيل (روداو) – منذ عام 2011، دخلت آلاف السيارات إلى روج آفا كردستان، وازداد عدد السيارات، لكن شوارع وطرقات المدن ضيقة.

وبحسب مسؤولي دائرة الهجرة في الإدارة الذاتية لروج آفا كردستان، فإن السبب في ذلك هو ضيق الشوارع وارتفاع عدد السيارات.

وقال حسن محمد، الرئيس المشارك لدائرة الهجرة في الإدارة الذاتية، ما يلي حول مشاكل المرور:
“مما لا شك فيه أنه قبل ثورة 2011 لم يكن هناك ازدحام كبير بالسيارات، ولكن بعد ذلك دخل عدد كبير من السيارات إلى المنطقة بشكل عشوائي.

في ذلك الوقت، لم يكن قبو منطقة الجزيرة يتسع لهذا العدد الكبير من السيارات.

بسبب كثرة السيارات وضيق الشوارع وقلة الحركة المرورية سببت الكثير من الازدحام وظهور أزمة مرورية.

وبحسب مسؤولي دائرة الهجرة في الإدارة الذاتية، فإنه من أجل حل أزمة المرور في جميع مدن روج آفا كردستان، يجب تصميم بنية تحتية جديدة للطرق والجسور وحركة المرور.

“يجب بناء الكراجات”

وواصل حسن محمد الحديث عن الحلول وقال:

الحل هو أن يتم بناء الجسور وبناء الجسور في كل مدينة ويجب أن يكون هناك أنفاق تحت الجسور، وبهذه الطريقة سيتم حل الأزمة ببطء.

لأنه الآن لا توجد مساحة فارغة في قامشلو أو ديريك أو عامود، لذلك يجب بناء الحلول”.

وبحسب رأي المواطنين فإن السبب الرئيسي للأزمة المرورية هو تصميم مدن روج آفا كردستان.
ولم يأخذ المصممون والمهندسون في الاعتبار العدد الكبير من السيارات.

“شوارع المدينة ضيقة”

وروى أحد سكان مدينة قامشلو ويدعى خليل، ما يلي عن الوضع في المدينة:

“أزمة المرور سببها ضيق الشوارع في تصميم المدينة نفسها. وهي ليست مثل شوارع المدن السورية دمشق وحلب وحمص، لأن الشوارع الرئيسية لتلك المدن ذات اتجاهين.

توسعة الشوارع جيدة جداً ولكنها صعبة جداً، لأن المحلات التجارية قريبة جداً من بعضها البعض والشارع 10 أمتار فقط، من الصعب جعله في اتجاهين.

وفي الوقت الحالي، فإن بناء الطرق خارج المدن هو وحده الذي يحل أزمة المرور”.

تم تصميم كل من المدن الكبرى في روج آفا كردستان، قامشلو والحسكة، خلال فترة الاستعمار الفرنسي في عشرينيات القرن العشرين. معظم الشوارع في كلتا المدينتين ذات اتجاه واحد.

خلال 50-60 سنة بعد الاستقلال وقبل الحرب الأهلية، لم تحقق الحكومة السورية أي تقدم في البنية التحتية لوسائل النقل في المدينتين.

Hewlêr (Rûdaw) – Ji sala 2011an bi hezaran otomobîl derbasî Rojavayê Kurdistanê bûne hejmara otomobîlan zêde bûye lê cade û rêyên bajaran teng in.

Li gorî berpirsên Rêveberiya Çûn û Hatinê ya Rêveberiya Xweser a Rojavayê Kurdistanê sedema vê yekê cadeyên teng û hejmara zêde ya otomobîlan e.

Hevserokê Rêveberiya Çûn û Hatinê ya Rêveberiya Xweser Hesen Mihemed li ser pirsgirêkên trafîkê wiha got:
“Bê guman beriya şoreşê sala 2011an de ew qas qerebalixiya otomobîlan nebû lê piştre bi awayekî bêserûber hejmareke zêde ya otomobîlan derbasî herêmê bûn.

Di dema jêrxana herêma Cizîrê nikare vê hejmara zêde ya otomîbîlan vehewîne.

Lewre hejmara zêde ya otomobîlan û cadeyên teng û nebûna geracan bûne sedema qerebalixiyeke zêde û derketina krîza trafîkê.

Bi nerîna berpirsên Rêveberiya Çûn û Hatinê ya Rêveberiya Xweser da ku krîza trafîkê li hemû bajarên Rojavayê Kurdistanê bê çareserkirin divê jêrxaneyeke nû ji bo cade, pir û geracana bê dîzaynkirin.

“Divê garac bên avakirin”

Hesen Mihemed di berdewamiyê jî de behsa çareseriyan kir wiha got:

Çareserî ew e divê gerac bên avakirin û li her bajarekî pir bên çêkirin û li bin piran jî tonêl hebin, bi vî awayî wê krîz hêdî hêdî çareser bibe.

Ji ber niha ne li Qamişlo û ne li Dêrikê û ne li Amûdê cihekî vala nîne bibe gerac, lewra çareserî divê gerac bên avakirin.”

Li gorî nerîna welatiyan sedema serekî ya krîza trafîkê di warê dîzaynkirina bajarên Rojavayê Kurdistanê, de ye.
Dîzayner û muhendisan hejmara zêde ya otomîbîlan li ber çav negirtine.

“Cadeyên bajêr teng in”

Şêniyê bi navê Xelîl ê ji Qamişloyê li ser rewşa bajêr wiha got:

“Krîza trafîkê ew e ji ber di dîzaynkirina bajar bi xwe de cade teng in. Ne wek cadeyên bajarên Sûriyê Şam, Heleb û Himsê ne, ji ber cadeyên serekî yên wan bajaran dualî ne.

Berfirehkirina cadeyan gelekî baş e lê zêde zehmet e, ji ber dikan zêde nêzîkî hev in  û cade jî tenê 10 metre, zehmet e bibe dualî.

Niha tenê avakirina geracan li derveyî bajaran krîza trafîkê çareser dike.”

Herdû bajarên mezin ên Rojavayê Kurdistanê Qamişlo û Hesekê serdema Kolonyalîzma Fransayê di salên bîstan ên sedsala 20an de hatine dîzaynkirin. Piraniya cadeyên li nav her du bajaran jî yekalî ne.

Di dema hikûmetên Sûriyeyê di 50-60 salên piştî serxwebûnê û heta berî şerê navxwe ti pêşxistinek di jêrxana çûn û hatinê de li her du bajaran ne kirine.